Karin Runia

Multipel (’14)

Multipel is mijn bureau dat kwaliteit hoog in het vaandel heeft. Ik help organisaties met kwalitatief onderzoek, het verbeteren van de samenwerkingsprocessen en het verantwoorden van kwaliteit. De resultaten leiden veelal tot een groter kwaliteitsbewustzijn en toegenomen professionaliteit. Ik publiceer regelmatig over mijn werk.

Voor Raden van Toezicht hanteer ik een eigen evaluatieprogramma: ‘Wat zie je als je toeziet?’ De Raad van Toezicht komt o.a. met behulp van een praktijkfilmpje tot een gemeenschappelijke visie op goed toezicht. Het resultaat van de evaluatie is een toezichtplan op maat dat samen met de Raad van Bestuur wordt ingericht. Het begeleidingsaanbod stellen we in overleg samen.

Toezichthouder bij Zorggroep Noorderboog (’18), De Passerel (’17) en Carintreggeland (’15)  

Ook zelf ben ik een enthousiaste toezichthouder in drie zorgorganisaties. Twee ouderenzorgorganisaties, Noorderboog (voorzitter) en Carintreggeland en De Passerel een organisatie voor kinderen en volwassenen met een beperking. Van ’14 tot en met ’21  was ik lid en voorzitter van de RvT van de Zonnehuisgroep IJssel-Vecht. Ik maak deel uit van de commissie Kwaliteit en veiligheid en geef handen en voeten aan ‘nieuw toezicht’. Ik ben een actief lid van de Nederlandse Vereniging van Toezichthouders in de Zorg.


Werkachtergrond en ervaring

Maatschappelijk werker UMCG (’80)

In de jaren ‘80 startte ik mijn carrière bij het Universitair Medisch Centrum Groningen. Als medisch maatschappelijk werker bood ik tien jaar psychosociale begeleiding aan patiënten, partners van patiënten en ouders van zieke kinderen. Het was een indrukwekkende periode met honderden verhalen waarin verdriet en hoop, angst en opluchting samengingen.  Er waren gesprekken aan bed of thuis met een gezin, groepsbijeenkomsten met gehandicapte jongeren, met ouders, met mensen in rouw.

Stafmedewerker Kwaliteitszorg (’90)

Als stafmedewerker Kwaliteitszorg en Vakinhoudelijke ontwikkeling bij de dienst Psychosociale Begeleiding ontstond begin jaren ’90 mijn belangstelling voor het verbeteren van uitvoeringspraktijken door op zoek te gaan naar waarden en betekenissen. Ik ontwikkelde scholingstrajecten, verzorgde intervisie en werkte als methodiekdocent bij de Hanzehogeschool in Groningen. Ik leerde zelf veel als coördinator ‘Nazorg bij traumatische gebeurtenissen’ van zorgverleners die ernstige situaties meemaakten in hun werk.

In die tijd raakte ik  meer en meer geïnteresseerd in de persoonlijke factor van professionals in de zorg. Ik zag de kracht van de verbinding tussen mens en methode, tussen wie je bent en wat je doet. Zo nadrukkelijk voelbaar op de spoedopvang, maar ook in de langdurige zorg voor chronisch zieken. Ik zag tegelijk hoe lastig het kan zijn om aan anderen te verduidelijken waarom je op een bepaalde manier handelt. Expliciet maken wat impliciet is. Professionals die heel goed werk leveren, maar hun praktijkkennis maar moeilijk kunnen benoemen en overdragen.

Hoofd Psychosociale begeleiding van het UMCG (’00)

Ik werd me ook sterk bewust van tekortschietende verantwoordingssystemen. Een methode of protocol toont maar een stukje van de kwaliteit van de geboden hulp. En soms doe je iets wat misschien niet hoort, maar wel goed is voor iemand. Zoals de cliënt die tegen een maatschappelijk werker zei (die tot haar eigen schrik meehuilde): “Jij bent de eerste van wie ik gevoel zie in al die tijd. Dat is juist goed.” Die maatschappelijk werker vergat dat nooit meer.

Inmiddels was ik Hoofd van het stafbureau Psychosociale begeleiding van het Universitair Medische Centrum. Ik startte met de Masteropleiding Sociale Interventie van het Landelijk Expertisecentrum Sociale Interventie en stuitte op ‘meervoudige perspectieven’ en nieuwe vormen van verantwoording. Ik studeerde in 2007 af op een onderzoeksthesis naar de relatie tussen identiteit en legitimering van maatschappelijk werkers. Een belangrijke conclusie is dat werk te verantwoorden is vanuit vakregels/protocollen en persoonlijke waarden.

Onderzoeker bij Presentie & Lesi (’07)

Na het behalen van mijn Master of Science ging ik aan de slag als Master Sociale interventie/senior adviseur (WO). In de staf van de Stichting Presentie en bij Stichting Lesi gaf ik uitvoering aan projecten, onderwijs en onderzoek. Altijd dicht op de uitvoeringspraktijk. Altijd op zoek naar (meervoudige) kwaliteit. Ik maak nog altijd deel uit van het kennisnetwerk van de Stichting Presentie.